The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
...#.... ચાલો તો કાંટાળા માર્ગે જ ,પણ ચીલો એવો ચિતરવો કે એ માર્ગે બીજો સરળતાથી ચાલ્યો જાય ...#....
વાત કહું વિતાનમાં સમજી લે સોણી તું સાનમાં... આ હૈયું તને બેઇંતેહા પ્રિત કરે છે... આવડતી નથી જેને ભાષા લવ યૂ વાળી... પણ જો ને તારી જોડે થતી વાતે-વાતમાં, કેવી ઝળહળતી "અનોખીપ્રિત" મારી... એવી લાગી લગન આ તુજ સંગ ભારી, મનને મમત એક તારી બાકી સઘળું અલગારી...
સોડ તાણીને સૂતો રહ્યો, સૂરજ તમામ રાત, ઠંડીમાં એક પંખીડું માળામાં જ મરી ગયું... ઉગ્યો સૂરજ ને અશ્રુની ભીનાશ છિનવી લીધી, શબનમ સમા જણને ભાણ ભરખી ગયો...
તારા હૈયાનો હાર છું યાર, ખુદ પર સજાવી લે મને, તારા હ્રદયનું સ્પંદન છું હું,પોતાનો બનાવી લે મને... લાગું જો રણનો ધોમધખતો,તો ચાલ બચીને મારાથી, જો છું હું શિતળ છાયા સમો, તો લે આગોશમાં મને... હું પ્રેમ છું,પાગલ છું,પ્રિયતમ છું,ને બુદ્ધુ પણ છું, કોઇ પણ નામે સાદ પાડી, બોલાવી લે મને... તેં જોયું જ નથી કંઇ દર્પણથી આગળ જઇ, પોતાની જ ધૂનમાં રહેતી તું, ક્યાંક ખોઇ ના દે મને... તારી "અનોખીપ્રિત"માં ગરકાવ થઇ ગયો "કમલ", કોણ છે એવું અહિંયા? જે હવે શોધી શકશે મને.... અમૃત નો શોખ ક્યાં છે જ મને,હું તો પીઉં "હળાહળ", શરત બસ એટલી, કે કોઇ બાહોંમાં સંભાળી લે મને... #અનોખીપ્રિત ....
दिल के सारे जज़्बात का एलान हैं आँखें, शबनम कभी शो'ला, कभी तूफ़ान हैं आँखें... इस से बड़ी कोई तराज़ू नहीं है,"कमल", तुलता है बशर जिस में, वो मीज़ान हैं आँखें...
છું અલિપ્ત સર્વેથી હું, આ વાત એ બખૂબી જાણે છે... દર વર્ષે સાનિધ્યમાં લઇને દૂર કરે, ભારે કસોટી "અનોખીપ્રિત"ની કરે છે... કરું છું હું તારા કહેલા કાજ આ નશ્વર સંસારમાં, પણ ઝૂરે દૂર થઇ "કમલ"શ્વાસે શ્વાસે એય તથ્ય છે...
કોઇ મને પૂછે કે મારે સ્વર્ગ જોવું હોય તો??? હું બસ એટલું જ કહીશ કે ચાલ મારી જોડે તને હાથ પકડીને સ્વર્ગની સેર કરાવું..... જગત આધાર... જય જય કેદાર...🙏🙏🙏
જય ભોળાનાથ સૌ પરિજનોને... કેમ છો બધાં? ભોળાનાથની કૃપાથી બધાં સુખમય રહો,શાંતિમય રહો... મારે આજે વાત કરવાની ગત ત્રણ-ચાર દિવસો વિશે. વ્હાલાઓ આપણી વાત થઇ હતી કે આપણે સોળ સંસ્કારોનું એક એક કરીને જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરીશું.અને આમ આપણે આ જ્ઞાનયજ્ઞની શરુઆત કરી હતી. પણ આવામાં એક ઘટના બની, છેલ્લા બે વર્ષોથી બંધ રહેલ મારા ભોળાનાથનું ધામ એવું પૃથ્વી પરના સ્વર્ગ એવું "કેદારનાથ ધામ"ના દ્વાર અલ્પ સમય માટે ખોલવામાં આવ્યા છે. બસ એમ માનો કે આ જીવને શિવનું તેડું આવી ગયું. અને મારે જવાનું થયું. હા આજે ૩૦ તારીખે રાત્રે ૮ વાગ્યે હું કેદારનાથ ધામ જવા નિકળીશ. આ કારણે મારે એક સામટી બધી સંસ્કારનું વર્ણન કરતી પોસ્ટ મૂકવી પડી. એ બદલ હું ક્ષમાપ્રાર્થી છું...🙏🙏🙏 અને આમેય આપણા પૂર્વજો "હેમાળે હાડ ગાળવા" કેદાર ધામ જ જતા. અને ઘેરથી કહીને જ જતા કે," હવે પાછું વળવાનું નથી. ભાદરવે મારું કારજ કરી જ નાખજો." આથી જ કેદારધામને આખરીધામ પણ કહેવાય છે. તો શું ખબર ભવિષ્યમાં આપણો સંવાદ થાય ન થાય અને આ સોળ સંસ્કારોનું જ્ઞાન અધૂરું રહી જાય તો...? એ હેતુસર મેં બધી પોસ્ટ એક એક દિવસ ના મૂકતાં એકસામટી મૂકી દીધી છે. આશા કરું છું કે આપ સૌ સમઝશો મારી વાતને... સમયની રજા હશે તો આપણે ફરી મળીશું. અને હાઁ કદાચ મારાથી કોઇ ભૂલ-ચૂક થઇ ગઇ હોય અને કોઇનું હ્રદય દુભાયું હોય તો અંત:કરણથી ક્ષમાપ્રાર્થી છું.... આ સાથે સૌને જય ભોળાનાથ... હર હર મહાદેવ... હર....🙏🙏🙏
...#... ૦૪. જાતકર્મ સંસ્કાર...#... ‘पुत्रे जाते सति जातस्य यत् कर्म तत् जातकर्म ।’ સંતાનનો જન્મ થાય ત્યારે તેની સુરક્ષા તથા ગર્ભસ્રાવજન્ય દોષો દૂર કરવા માટે જે સંસ્કાર કરવામાં આવે તેને ‘જાતકર્મ સંસ્કાર’ કહેવામાં આવે છે. વૈદિક કાળમાં ઉદરમાં રહેલું બાળક નવમાં મહિનામાં પ્રવેશે ત્યારથી પ્રસુતી માટેની તૈયારીઓ થતી. શુભ દિવસ અને અનુકુળ રાશિમાં સૂતિકા ભવનની તૈયારી થતી. વાદ્યોના મધુર ધ્વની અને મંત્રોના પઠન સાથે દેવતા, બ્રાહ્મણ અને ગાયોની પૂજા કરી ભાવિ માતા પ્રસવના થોડા દિવસ પહેલા સૂતિકાગૃહમાં પ્રવેશ કરતી. કુટુંબની અન્ય સ્ત્રીઓ ભાવિ માતાને પ્રસન્ન રાખતી, ભોજન વગેરે સર્વ જરુરીયાતો પૂરી કરતી, પ્રસવ માટે તૈયાર કરતી. પ્રસવના સમયે અશુભ તત્ત્વથી ઘરનું વાતાવરણ સુરક્ષિત રહે એ માટે હોમ કરવામાં આવતા. બાળકના જન્મ બાદ સૂતિકાગૃહમાં અગ્નિ પ્રગટાવવામાં આવતો, મંત્રોના ધ્વનિ સાથે તેમાં ધાન્યના કણોની આહુતિ અપાતી. ‘जातमात्र कुमारस्य मुखमादौ विलोकयेत् । पैत्रादृणाद्विमुच्येत पुत्रस्य मुखदर्शनात् ।।’ ‘પુત્રના પ્રથમ મુખદર્શન માત્રથી પિતા પિતૃઋણમાંથી મુક્ત થાય છે.’ પિતાને બાળકના જન્મના શુભ સમાચાર અપાયા બાદ પિતા પુત્રનું મુખ જુએ છે, અને વસ્ત્રો સહિત સ્નાન કરી નાંદીશ્રાદ્ધ કરે છે. વિદ્વાન બ્રહ્મણોને બોલાવી સ્વસ્તિવાચન કરાવવામાં આવે છે તથા આશ્વલાયન અને શાંખાયન સૂત્ર અનુસાર પિતા પોતાની ચોથી આંગળી અથવા સોનાની સળીથી શિશુને મધ અને ઘી ચટાડે છે. આચાર્ય અથવા પિતા દ્વારા પુત્રના કાનમાં મંત્રોચ્ચારણ કરવામાં આવે છે, જેને મેધાજનન કહેવાય છે. આ ક્રિયા શિશુના બૌધિક વિકાસની સૂચક છે. આયુર્વેદ પ્રમાણે સુવર્ણ વાયુ વગેરે દોષોનું ઉપશમન કરનાર, ઘી શરીરની ગરમીને મટાડનાર, બળવર્ધક છે અને મધ પાચનશક્તિ વધારનારું છે. વિવિધ મંત્રોચ્ચાર સાથે બાળકના અંગોનો સ્પર્શ કરવામાં આવે છે, જેથી દેવોની કૃપાથી બાળકને બુદ્ધિ, બળ અને આરોગ્ય પ્રાપ્ત થાય. બાળકને જન્મ આપનારી માતાની પ્રશંસા કરવામાં આવે છે, જેથી પ્રસવપીડામાં જનનીને રાહત મળે છે અને મન પ્રફુલ્લીત બને છે. આ સંસ્કાર વખતે બાળકનું નાળછેદન કરી ઉષ્ણજળથી સ્નાન કરાવી માતા સ્તનપાન કરાવે છે. વારસાઇ ગુણો બાળકમાં ઉતરે તેવા હેતુથી બાળક માટે માતાનુ દૂધ વધારે હિતાવહ માનવામાં આવે છે. લગભગ દરેક ધર્મમાં પોતપોતાના રિવાજ પ્રમાણે આ સંસ્કાર કરવામાં આવે છે.આ સંસ્કારમાં જો શાસ્ત્રીય વિધિ-વિધાન ભળે તો બાળક સર્વ રીતે આરોગ્ય અને યશની પ્રાપ્તિ કરનારું બને છે. @ આ પોસ્ટને કસોટી રુપે રાખવામાં આવી હતી...કારણ હતું આ સોળસંસ્કાર રૂપી યજ્ઞનું સફળ થયાનું પ્રમાણ મેળવવું. કોઇ એક વાચક આ તૃટી સમક્ષ ધ્યાન દોરે અને યજ્ઞ સફળ કરે. બસ ભોળાનાથની કૃપા અને આપ સૌના સહકારથી મારો આ નાનો એવો જ્ઞાનયજ્ઞ સંપૂર્ણ થયો. એ બદલ હું આપ સૌ નો અને ભોળાનાથનો આભારી છું. બસ આમજ પ્રશ્નો કરતા રહેજો, જ્ઞાન ગોષ્ઠી થતી રહેશે. અને આવા તો અનેક યજ્ઞો સાથે મળીને પૂરા કરશું અને જીવને એના યોગ્ય ગંતવ્ય સુધી લઇ જશું..... જય ભોળાનાથ.... હર હર મહાદેવ.... હર.....
...#... ૧૬. અંત્યેષ્ઠી સંસ્કાર...#... હિંદુઓના જીવનનો અંતિમ સંસ્કાર અંત્યેષ્ટી છે, જેની સાથે એના આ ઐહિક જીવનનો અંતિમ અધ્યાય પૂરો થાય છે. મરણ પછીની આ છેલ્લી ક્રિયાને અંત્યેષ્ટી (છેલ્લો યજ્ઞ) કહે છે. મૃત્યુ બાદ મરનારના પાર્થિવ દેહને જમીન પર ગાયના છાણ વડે લીંપણ કરી તેના પર મૂકવામાં આવે છે.મસ્તક ઉત્તર દિશા તરફ રખાય છે. વેદોના મંત્રોચ્ચાર તેના કાન પાસે કરાય છે. ગંગાજળ, તુલસીપત્ર વગેરે મોંમાં મુકાય છે, દીવો પ્રગટાવાય છે, મંત્રોચ્ચાર કે શ્લોકોચ્ચાર કરાય છે, ભજન-કીર્તન ગવાય છે. વૈદિક કાળમાં મૃત્યુ પછી તરત જ હોમ થતો. અગ્નિમાં ઘીની ચાર આહુતિ અપાતી. આજે યજ્ઞધર્મના હ્રાસની સાથે આ વિધિ લુપ્ત થઇ છે. તેને બદલે મુખમાં તુલસીપત્ર સાથે થોડાંક પાણીનાં ટીપાં રેડાય છે. બંગાળમાં મરણાસન્ન વ્યક્તિને નદી કિનારે લઇ જઇ તેનાં દેહને અર્ધભાગ પાણીમાં ડુબાડાય છે, આ ક્રિયા અંતર્જલી કહેવાય છે. ત્યારબાદ ઉદુમ્બરની લાકડીની એક નનામી (ઠાઠડી) બનાવવામાં આવે છે, જેના પર કૃષ્ણ મૃગચર્મનો એક ટુકડો પાથરી માથું દક્ષિણ તરફ અને મોં ઉત્તરની બાજુ રાખી શબને તેના પર મૂકવામાં આવે છે. શબયાત્રામાં મૃત વ્યક્તિનો જ્યેષ્ઠ પુત્ર આગળ રહે છે. એ પોતાના હાથમાં બળતી માટલી રાખીને ચાલતો, જેને ગાર્હપત્ય અગ્નિથી સળગાવવામાં આવતી. શબયાત્રામાં વયોવૃદ્ધો આગળ ચાલતા. પ્રાચીન કાળમાં સ્ત્રીઓ પણ પોતાના વાળોને અસ્તવ્યસ્ત કરી સ્મશાનમાં જતી. મૃત વ્યક્તિની પત્ની એનું નેતૃત્વ લેતી. હાલ સ્ત્રીઓ સ્મશાનમાં જતી નથી, પણ વિધવા સ્ત્રી પોતાના કંકણાદિ સૌભાગ્ય ચિહ્ન ભાંગી નાંખી તેનો હંમેશ માટે ત્યાગ કરે છે. અંતિમ યાત્રા ઘરથી સ્મશાન ભૂમિ સુધી ત્રણ જગ્યાએ વિરામ માટે રોકાય છે, જ્યાં વિશેષ વિધિવિધાન કરવામાં આવે છે. માર્ગમાં યમસૂક્તનો પાઠ કરવામાં આવે છે. આરંભિક ક્રિયાઓ સમાપ્ત થયા પછી દાહ આરંભાય છે. સ્મશાનમાં શબને બાળ્યા પછી લાડવાવાળો ઘડો ભાગી નાંખવામાં આવે છે, જેને ‘ઘડો લાડવો’ કહે છે. શબદહન પછી પુરુષો આસપાસ કંઇ જોયા વિના સ્મશાન ભૂમિમાંથી પાછા ફરે છે. ત્યારબાદ ઉદક-કર્મ વિધિ કરવામાં આવે છે, જેમાં મૃત વ્યક્તિને જલ અર્પણ કરવામાં આવે છે. મૃત વ્યક્તિની સાતમી કે દસમી પેઢી સુધીના બધા જ સંબંધીઓ નજીકના જળાશયમાં સ્નાન કરી પ્રજાપતિની સ્તુતિ કરે છે, પોતાનું મુખ દક્ષિણ તરફ રાખી પાણીમાં ડૂબકી મારે છે અને મૃત વ્યક્તિનું નામ લેતાં એને જળની અંજલિ આપે છે. આ પછી રાંધેલો ભાત કાગડાઓ માટે જમીન પર નાંખવામાં આવે છે. બધા એક પવિત્ર સ્થળે બેસે છે. સૂર્યાસ્ત પછી ઘેર પાછા ફરે છે. સ્મશાનમાં પ્રતિકરુપે લઇ જવાતી દોણીનો નિર્દેશ કરી બોધ આપ્યો છે કે માટીના રમકડાંરુપી દેહ અંતે માટીમાં જ વિલીન થઇ જવાનો છે. માણસ જન્મથી મૃત્યુ સુધી અનેક સુખ-દુઃખમાંથી, કપરા સંજોગોમાંથી પસાર થાય છે, પરંતુ એ એટલો દુઃખી નથી થતો જેટલો તેનું કોઇ સ્વજન માતા, પિતા, પુત્ર, પુત્રી, ભાઇ, પતિ કે પત્ની મૃત્યુ પામે છે. સ્મશાનયાત્રા તથા સ્મશાનમાં નશ્વર દેહને અગ્નિદાહ અપાતો હોય એ સમયનું વાતાવરણ કોઇપણ કઠોર દિલની વ્યક્તિને હચમચાવી મૂકે છે. પરંતુ આપણા શાસ્ત્રો જણાવે છે કે તું દુઃખી ન થા, આ તો જીવ અને શિવનું મિલન છે. સ્મશાન એ શિવનું નિવાસસ્થાન છે. સ્મશાને અગ્નિ સાથે લઇ જવાતી દોણી મનુષ્ય દેહની નિરર્થકતાનું પ્રતિક છે. અગાઉના સમયમાં તો જે અગ્નિ વિવાહકાર્ય સંપન્ન કરવામાં ઉપયોગમાં લેવાતો એ જ અગ્નિને ઘરમાં વર્ષો સુધી પ્રજ્વલિત રાખવામાં આવતો અને માણસનું મૃત્યું થતાં તે જ અગ્નિને માટલીમાં સ્મશાને લઇ જઇ તેનાથી મનુષ્ય દેહને અગ્નિદાહ દેવામાં આવતો. કાળક્રમે તેમાં ફેરફાર થયો, પરંતુ દોણીમાં અગ્નિ લઇ તે અગ્નિ દ્વારા મનુષ્ય દેહને અગ્નિદાહ આપવાની વિધિ આજે પણ અસ્તિત્વ ધરાવે છે. દાહક્રિયા પછી અસ્થિ સંચયની વિધિ આવે છે. અગ્નિદાહના બીજા કે ત્રીજા દિવસે ભેગા કરેલા અસ્થિને એક પાત્રમાં ભરવામાં આવે છે. ત્યારબાદ અનુકુળતાએ એ અસ્થિને ગંગા, નર્મદા જેવી પવિત્ર નદીઓ અથવા પવિત્ર સરોવરમાં પધરાવવામાં આવે છે. હિન્દુઓની અંત્યેષ્ટી ક્રિયાની છેલ્લી વિધિ પિંડદાનની છે. શાસ્ત્રો અનુસાર મૃત્યુ પછીના પ્રથમ દિવસથી માંડી બારમા દિવસ સુધી ચોખાના લોટનો ગોળો બનાવી પિંડદાન કરાય છે. મૃત વ્યક્તિનો આત્મા સીધો પિતૃલોકમાં પહોંચતો નથી. કેટલોક સમય એ પ્રેતના રુપમાં રહે છે. શબદહન પછીના બારમાં દિવસે સપિંડીકરણની ક્રિયા દ્વારા એ પિતૃલોકમાં પહોંચે છે. આ વિધિમાં ષોડશ શ્રાદ્ધ કરાય છે. શ્રાદ્ધ કરાવનાર મસ્તક ઉપર મુંડન કરાવે છે. સરાવવાની વિધિ દસમાંથી બારમાં દિવસ સુધી ચાલે છે. કોઇ વખત દસમા અને અગિયારમા દિવસની વિધિ નદી કિનારે કરાય છે. તેરમાની વિધિ ઘરે થાય છે. બારમાંના દિવસે સગાસંબધી પિંડદર્શન કરે છે અને વિદેહ વ્યક્તિના પિંડના ત્રણ ટુકડા કરી અગાઉના પૂર્વજોના પિંડ સાથે ભેળવી દેવામાં આવે છે. તેરમાંના દિવસે મૃતવ્યક્તિને શય્યાદાન અપાય છે. પિતૃઓની તૃપ્તિ માટે શ્રદ્ધાથી કરાતી વિધિને ‘શ્રાદ્ધ’ કહે છે. દર મહિને માસિક શ્રાદ્ધ અને પહેલા વર્ષે ‘સંવત્સરી’ કરાય છે. ભાદરવા મહિનાના કૃષ્ણપક્ષને ‘શ્રાદ્ધપક્ષ’ કહેવાય છે. વ્યક્તિ જે તિથિએ મૃત્યુ પામી હોય એ તિથિએ તેમનું શ્રાદ્ધ ઉજવાય છે. સૌભાગ્યવતી સ્ત્રીઓનું નવમીના દિવસે, બાળકોનું ચોથના દિવસે અને પિતૃઓનું અમાવાસ્યાએ શ્રાદ્ધ કરવામાં આવે છે. @ આજના સમયમાં માનવતાનું મુલ્ય ઘટતું જાય છે અને નૈતિકતાનું પતન થઇ રહ્યું છે, ત્યારે આ સોળ સંસ્કારની વિધિ જો દરેક ઘરે અપનાવવામાં આવે તો સમાજમાં હ્રાસ થયેલા મુલ્યોને પાછા લાવવા સરળ બનશે. આજે જ્યારે સંસ્કાર શું છે ? એ જ કોઇને ખબર નથી ત્યારે અહીં કરેલો નાનકડો પ્રયાસ જરુર ઉપયોગી થશે. .....શુભસ્તુ.... જય ભોળાનાથ... હર હર મહાદેવ... હર...
...#... ૧૫. સંન્યાસ સંસ્કાર...#... મનુષ્યજીવનમાં ધર્મ, અર્થ, કામ અને મોક્ષ એ ચાર પુરુષાર્થ સિદ્ધ કરવાના હોય છે. પ્રથમ ત્રણ આશ્રમમાં ધર્મ, અર્થ અને કામને અર્થે પુરુષાર્થ કર્યો હોય છે. હવે પછીના બાકી રહેલા જીવનમાં કેવળ એક મોક્ષ અર્થે ઉપાયો કરવાના હોય છે. મોક્ષ પ્રાપ્તિ જ સન્યાસ સંસ્કાર લેવાનું મુખ્ય સાધન છે. મનુષ્યજીવનનો આ અંતિમ તબક્કો છે. મનુસ્મૃતિમાં કહ્યું છે, ‘चतुर्थमायुषो भागं त्यक्त्वा संगान्परिव्रजेत् ।’ ‘અર્થાત્ આયુષ્યના ચોથા ભાગમાં સમસ્ત સંગ-સાથ છોડીને સન્યાસ ગ્રહણ કરવો.’ સમસ્ત કામનાઓનો ત્યાગ કરી,રહી ગયેલી થોડી-ઘણી વાસનાઓથી મુક્ત થવા માટે અને મોક્ષ પ્રાપ્તિ માટે જે સાધન અથવા અભ્યાસ કરવામાં આવે તેને સન્યાસ કહે છે. પુરાણ કાળમાં સંન્યાસ ગ્રહણ કરી નિવૃત્તિનો સમય જંગલોમાં પસાર કરવામાં આવતો, પરંતુ આજના સમયમાં એ શક્ય ન હોવાથી ઘરે જ સન્યાસી જેવું જીવન જીવવાનું હોય છે. કુટુંબની એષણાઓથી મુક્ત થયેલા વાનપ્રસ્થિમાં હજુ થોડી-ઘણી દેશ-કાળની, અહમ્-મમત્વપણાની ભાવનાઓ રહેલી હોય છે. છેલ્લે તેનાથી પણ મુક્ત થઇ મોક્ષ માર્ગે પ્રયાણ કરવાનું હોય છે. સંન્યાસ ગ્રહણ કર્યા પછી વ્યક્તિ કોઇ દેશ, કુટુંબ કે જાતિનો રહેતો નથી. સન્યાસી સર્વથા સ્તુતિ-નિંદા, હર્ષ-શોક, રાગ-દ્વેષ વગેરેથી પર હોય છે. તેને કોઇ મારું-તારું હોતું નથી. તે સંપૂર્ણ પણે પરમાત્માને શરણે સમર્પિત રહે છે. સમાજ તરફથી જીવનઉપયોગી જે પદાર્થો સામેથી મળે તેનાથી પોતાનું જીવનનિર્વાહ કરે છે. જેવી રીતે વાનપ્રસ્થ પછી સંન્યાસી થવાય છે, એ જ રીતે બ્રહ્મચર્યાશ્રમ પછી પણ સંન્યાસી થઇ શકાય છે. શાસ્ત્રોમાં કહ્યું છે કે ‘यदहरेव विरजेत तदहरेव प्रव्रजेत् ।’ અર્થાત્ જ્યારે સંપૂર્ણ વૈરાગ્ય ઉદય થઇ આવે ત્યારે સંન્યાસ આશ્રમ અંગીકાર કરવો. સંન્યાસ સંપૂર્ણ વૈરાગ્યને દ્યોતક છે. કોઇ બલીષ્ઠ જીવને પ્રારંભે જ વૈરાગ્ય ઉદય થઇ આવે તો તે સન્યાસ ગ્રહણ કરે છે. વૈદિક પ્રથા પ્રમાણે સંન્યાસી પરિવ્રાજક છે. તે ગોદોહનમાત્રથી વધારે સમય એક જગ્યાએ રોકાઇ શકતો નથી. કંથા, કૌપિન, કાષ્ટપાત્રથી વધુ પદાર્થનો સંગ્રહ કરી શકતો નથી. અગ્નિને સ્પર્શી શકતો નથી. પૃથ્વી પાથરણું અને આકાશ ઓઢવાનું હોય છે. આવા કપરા નિયમ પાળવા આજના સમયમાં શક્ય નથી. તેથી શાસ્ત્રોમાં કળીયુગમાં સંન્યાસનો નિષેધ કર્યો છે. આવતી પોસ્ટમાં આપણે જાણીશું સોળમા અને અંતિમ એવા "અંત્યેષ્ઠી સંસ્કાર" વિશે... જય ભોળાનાથ... હર હર મહાદેવ... હર...
Continue log in with
By clicking Log In, you agree to Matrubharti "Terms of Use" and "Privacy Policy"
Verification
Download App
Get a link to download app
Copyright © 2021, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Please enable javascript on your browser
