કિતરો ભધલી વ્યો હી માડૂ
અચે પુઠીયા હી ફોન.
ગણે કે મુઠો દેને હેન ફોન.
ઉગે઼, ન ન્યારે ,બપોર ન ન્યારે
ન્યારે વેઠો ઇ ફોન...ગણે કે મુઠો દેને હેન ફોન.

પુતરકે ભુલ્યો, ભા કે ભુલ્યો
ભોલ્યો અધા,બાઈ , ભેંણ
ગણે કે મુઠો દેને હેન ફોન.....

અચીને ફોનતેં ગાલ કરે ઇ
ને ઘરેં ન ડે કી પણ ધ્યાન ઇ.
સગાંસંબંધી નતા સંભરે,
અચે પુઠીયા હી ફોન
ગણે કે મુઠો દેને હેન ફોન.

મેંમાણ વિઠા હુવે ઘરમેં
નતોડે ઇ મેંમાણ કે માન.
સેલ્ફી ફોટે લા વિનાયોં કિતરા
ભંધા પિંઢજી જાન.
ગણે કે મુઠો દેને હેન ફોન.....

નેંઢાત ભલે ભાન ભોલ્યા અઇં
વડા પણ પંઢજી શાન ચુક્યા અઇં
નર ચે હિની સાધનેજા
મ ભનો અઈં હીં ગુલામ.
ગણે કે મુઠો દેને હેન ફોન.

રચના : નારાણજી 'નર'
સ્વર : અમૃત સીજુ