જે રીતે....
કેદી જેવી વેદના ભોગવી...
થાકેલા હારેલા શ્રમિકો..
આખરે પોતાના સમગ્ર અસ્તિત્વ ને દાવ પર લગાવી.
પોતાની,
ઉચાટ મનથી, કાગ ડોળે રાહ જોતા
જેને ખરા અર્થમાં પોતાના કહી શકાય..
તેવા...
તે માબાપ હોય કે ભાઈ બહેન કે દીકરી દીકરો...
કે....પછી
જેના લગ્ન નો સમય પણ, સમયની વ્યાખ્યા માં ન આવે
તેવી સતત ખુલ્લી આંખે રાહ જોતી.... કોઈ
જુની ફાટેલી જર્જરીત સાડીમાં વિંટળાયેલ...
એક મજૂર ની થાકેલ આંખમાં જીવવાની આશાનું....
અજવાળું પુરતી.. તેની હૃદય સમ્રાગ્નિ.....ને
મળવા
ઊંધું ઘાલીને... અંતરાલ ને..
અંતર.. તાલ.. સમજી નીકળી પડેલા...
રેલવે પટરી ને સમાંતર.....
ને અધવચ્ચે જ શરીરના થાક આગળ ઝુકી ને પરવશ પિંડ
જડ તંત્ર જેવા લોખંડી પાટા ને,
જેના ખોળામાં માથું મૂકી શકાય
તેમ
ઓશીકું સમજી બેઠા....
અને...???
******
વર્ષો થી રાહ જોતી
એ અરમાનો ના પિંડ ની વ્યથા કેવી હોય...???
એક સરસ ફિલ્મ મમતા નું ગીત યાદ...આવી ગયું.
સંગીત રોશન અને શબ્દકાર મજરુહ સુલતાનપુરી.
પણ વર્ષો પહેલાં.. આ ગીત સાંભળીએ તો -
તે ગીત ના....' યુગ સે ખૂલે હૈ પટ નૈનન કે યુગ સે અંધેરા મેરા આંગના....' શબ્દો આરપાર નીકળી જતા...

ગીત
*****.
વિકલ મોરા મનવા તુમ બિન હાયે
આયેના સજનવા રૂતું બિતી જાયે

ભોર પવન ચલી બુઝ ગયે દિપક
ચલ ગયી રેન સિંગારકી
કેસ પે બિરહા કી ધૂપ ઢલી
અરી એરી કલી અખિયન કી પડી કુંભલાએ
વિકલ મોરા મનવા તુમ બિન હાયે

યુગ સે ખુલે હૈ પટ નૈનન કે,
મેરે યુગસે અંધેરા મોરા આંગના
સુરજ ચમકા ન ચાંદ ખીલા
અરી એરી જલા રહી અપના તન મન હાયે
વિકલ મોરા મનવા તુમ બિન હાયે
(આ ગીત નો અંતિમ પડાવ છે)