Farmhouse - 6 books and stories free download online pdf in Marathi

फार्महाउस - भाग ६

" माने , संभाळून राहा बरं ....झोपशील नाहीतर
पाच- पाच खून केलेत त्यानं तुझा पण कार्यक्रम होईल म्हणून सांगतो.....

ड्युटी वरती बदलून आलेल्या हवालदाराला ,  घरी जाणारा हवलदार सावधानतेचा इशारा म्हणून हे  सांगत होता .....
पण त्याला हेच कळालं नाही की डायरी मध्ये फक्त तीन खूनांचा उल्लेख होता .  मग पाच खून कुठून काढले .
'  मी कधी केले ५-५ खून '  तो जाम वैतागला

इथे काहीतरी भलताच घोटाळा होता. त्याच्या विचारांची चक्रे उलटी सुलटी धावत सुटली . त्याच्या मनात विचारांचा गोंधळ उडाला . तेव्हाच त्याला तो बदलून आलेला हवलदार म्हणाला ....

" का ओ भाऊ , जगावर एवढा कसला राग तुमचा ....?
पाच पाच खून केले ते पण एवढ्या बेकार पद्धतीने...
तुम्हाला खून तर कसं करू वाटले एवढ्या क्रूरतेने ...? "

गोल चेहरा ,  सावळा रंग , पान खाऊन लाल झालेल्या ओठावरती काळी मिशी  ,  सुटलेलं पोट आणि समाधानी चेहरा  . तो माने हवालदार होता .

" मी नाही केले ......

" मग डिपारमेंट काय वेढं आहे का तुम्हाला पकडायला .....? आणि आज तर स्पेशल इन्वेस्टीगेशन टीमच्या हेड लाच मारायला निघालात तुम्ही .....?

" अहो मी त्यांना वाचवायला गेलो होतो आणि मीच वाचवलं त्यांना . नाही तर त्यांचा मृत्यू निश्चित होता .

"  रंगेहात पकडलंय तुम्हाला आज आणि म्हणताय मी वाचवायला गेलो होतो ...!
पण मला एक कळत नाही एवढं 5 खून केल्यावर एकही पुरावा सोडला नाही तुम्ही पण आजच कसे सापडला......?

गन्या काही बोलणार तोवर आवाज आला ...

" माने सोडा त्याला . काय करताय तिथे...?

"  साहेब तुम्ही ...? तब्येत ठीक आहे ना ..?

"  एकदम मस्त आहे , त्याला बाहेर काढा . चुकीच्या माणसाला पकडलंय  .

" हो साहेब सोडतो , लगेच बाहेर काढतो .

मानेनं  पळत जाऊन चावी आणली आणि लगबगीने गण्याला सोडवून  बाहेर काढलं .

" गणेश , गणेशच ना.... चल माझ्याबरोबर .....

हा तोच माणूस होता ज्याला गण्याने खोलीतून गोगलगाईच्या तावडीतून सोडवूलं होतं . आता त्याच माणसांना त्याची तुरुंगातून सुटका केली .
गण्याला कळेना काय चाललं होतं ते . त्या माणसाला तरी विचारावं म्हणून तो म्हणाला

"  पण तुम्ही ....

त्याला मध्येच तोडून तो  म्हणाला

" चल गपचूप माझ्या बरोबर ,  शांत रहा ,  आणि तुला भूक वगैरे लागली असलच , घरी गेल्यावरती जेवण कर .  मग निवांत बसून बोलू.....

त्याला इतक्या वेळ काहीच जाणवलं नव्हतं . पण जेव्हा जेवणाचं ऐकलं तेव्हा त्याला कडकडून लागलेली भूक जाणवली .  दोघे घरी पोहचले .  तेच घर होतं ज्या ठिकाणी तो काही तासापूर्वी आला होता . एक भयंकर अमानवी प्रकाराला ती वस्तू सामोरी गेली होती . पण त्याची खूण ती वरची खोली सोडली , तर कुठेच नव्हती . कारण जसजसा काळ पुढे जातो तसतसे स्थळ-काळात बदल होतच असतात .  दार उघडंच होतं .ते दोघेही आत गेले....

"  हाच ना गणेश ......
तो पोलिस  कोणालातरी म्हणाला

" हो ,  हो हाच ....

एक मधुर आवाज त्याच्या कानावर पडला . आपसूकच त्याने आवाजाच्या दिशेने पाहिले , आणि तो पाहतच राहिला .  मूर्तिमंत सौंदर्य त्याच्यापुढे अवतरले होते . ते काळेभोर केस ,  गोल डोळे ,ज्याकडे पाहिल्यावर  कोणताही नशा फिका वाटेल , ते गुलाबी ओठ , ज्यात गुलाबाच्या पाकळ्याहून जास्त मार्दाव होते ,  ते लांब काळे केस , तो अटकर बांधा , ती नाजूक कटी , सारे काही सुंदर होते........!

त्याने पाहिले , तो पाहत होता ,आणि तो पाहतच राहिला .  त्याने अंजलीला पाहिलेच होते .  तेव्हाही तो चाट पडला होता.  पण या सौंदर्यावर तो मनातून मोहित झाला होता. त्यात वासना नव्हती ,ना प्रेम होतं . त्याच आकर्षण होतं . एक वेगळं समाधान होतं .

" गणेश ......"
तिचे ओठ विलग झाले  . थोडी हालचाल झाली , पण गाण्याच्या कानापर्यंत कोणताच आवाज पोहोचला नाही .

    तो एका वेगळ्याच विश्वात , एका वेगळ्या मितीत पोहोचला होता . त्याने पूर्वी दोन वेळा अशा सुंदर रूपवतींना पाहिले होते . पहिली म्हणजे शेवंता व दुसरी अंजली .  पण या रुपाचे सौंदर्य काही औरच होते . गण्यासाठी जणू आजूबाजूचा स्थल-काल अनंत काळासाठी त्याच क्षणावर थांबला होता .  किती वेळ झाला होता काय माहित ? तिचे सौंदर्य ,  ते रूप कितीही पाहिले तरी जूनं होतच नव्हतं .

इतका वेळ स्तब्ध असणाऱ्या त्या वातावरणात अचानक हालचालींचा वेग वाढला .त्याच्या सर्वांगावर शिरशीरी येऊन गेली . नि इतका वेळ फक्त डोळ्यांच्या संवेदना वाचण्यात गुंग असलेल्या मेंदूला इतर ज्ञानेंद्रियांची संवेदना वाचायला वेळ मिळाला. मग अचानक कानामध्ये आवाज वाढले . त्वचेला वेदना झाल्या . डोळ्यांनाही त्या रूपाला सोडून इतर परिसराची जाणीव झाली .

"  तू तर फारच बिघडलेला निघाला की रे ...!

   तो पोलीस अधिकारी म्हणाला ज्याने त्याला सोडवून आणलं होतं   त्यानेच त्याच्या पाठीत धपाटा घालत गन्याला ताळ्यावर आणले .

"  अरे ऐक तर ती काय म्हणते " तोच म्हणाला ..

गन्याने तिच्याकडे पाहिले ...

"आता काही नाही म्हणणार ती  , आता मीच सांगतो टेबलावरती गरम-गरम जेवण वाढले आहे ,  जेवून घे , मग बोलू....

जेवण म्हटल्यानंतर त्याच्या पोटात आगीचा डोंब उसळला .  भूक इतकी लागली होती की त्याला काही सुचलं नाही , तो सरळ टेबलाकडे निघाला .

" अरे आंघोळ वगैरे तर कर ...

" करतो , करतो  विसरलोच....

सगळा कार्यभाग आटपून तो जेवायला बसला . त्याच्या आयुष्यात त्याने प्रथमच इतके स्वादिष्ट जेवन चाखले असावे .  त्याला तिच्या हाताची चव फार आवडली .

" जेवण फार चविष्ट झालेय अं ....

आणि त्याने तिच्याकडे कटाक्ष टाकला .

" तिच्याकडे बघुन नको , तिनं नाही बनवलं . हॉटेलमधून मागून ठेवलं होतं काल , तिने फक्त गरम केलंय....

या प्रात्यक्षिक विनोदावर तिने हळूच हसून आपला प्रतिसाद दिला . हा विनोद जरी गण्या वरती झाला असला , तरी त्याला वाईट वाटलं नाही . उलट तिला हसताना पाहून पुन्हा एकदा त्याच स्थल-काल स्तब्ध होणार होतं , पण यावेळी त्या पोलिस अधिकाऱ्याने अगोदरच सपाटा लावला . त्यामुळे त्याला ठसकाही लागला...

"  असू दे ,  असू दे नाहीतर पुन्हा एकदा स्तब्ध झाला असता...."

जेवण आटोपल्यावर ते तिघेही सोप्या वरती बसले . त्या पोलिस अधिकाऱ्याने बोलायला सुरुवात केली  .

Share

NEW REALESED